مطمئنا شما خوانندگان گرامی وبلاگ کلاس ساکت می دانید که مهم ترین بخش آموزشی ناشنوایان ، زبان آموزی و افزودن کلمات معنادار به خزانه ی لغات دانش آموزان است و در سطوح بالاتر به کار گرفتن کلمات در قالب جملاتی هر چند کوتاه... و البته می دانید که برای یادگیری کلمات و نگهداری آن ها در حافظه ی کوتاه مدت و انتقال آن ها به حافظه ی بلند مدت و بکار بستن  و بازآوری این اطلاعات جز با تمرین و تکرار هر چه بیشتر اتفاق نمی افتد.

حال آنکه می دانید تمرین و تکرار کلمات شاید تنها برای مدتی کوتاه برای دانش آموزان 7 ساله ی من می تواند جاذبه داشته باشد و بعد از مدتی تکرار آن ملال آور و خسته کننده می شود. پس چاره ی کار چیست؟

پیش از این گمان می کردم که تنها در صورت وجود رسانه های پیشرفته و نرم افزارهای زبان آموزی می توان بر این کسالت غلبه کرد و چاره ی کار تنها و تنها رسانه هایی از این قبیل است که در دسترس ما نیست...
اما این پاسخ برای من و هر معلم دیگری که تمام انگیزه اش به حرف در آوردن دانش آموزانش است ، پاسخ قانع کننده ای نبود!

و در جست و جوی یک راه حل به کتاب ها و سی دی های بسیار بسیار مفید دکتر مصطفی تبریزی رسیدم که ایده هایی ساده و بسیار پر کاربرد را در زمینه های مختلف ارائه داده است. البته بد نیست بدانید که ایشان در زمینه ی اختلالات یادگیری و ناتوانی های یادگیری و مسائلی از این قبیل کتب بسیار مفیدی ارائه نموده اند که قطعا این کتب را در همین وبلاگ به دوستان معرفی خواهم کرد.

اما اولین وسیله ی ساده و لی بسیار جذاب برای بچه ها فرفره های ساده ایست که قدیم ها یکی از وسایل بازی ما بوده...به همین سادگی!


http://www.upsara.com/images/4pmdblpvvftvi8g4hgg.jpg


http://www.upsara.com/images/iy8346qq21k0cc91u.jpg

شاید باور نکنید که همین فرفره های ساده چقدر و تا چه اندازه می تواند بر انگیزه ی دانش آموزان برای یادگیری کلمات و واژه ها و تکرار آن ها بیفزاید.

اگر باور نمی کنید برای یک بار هم که شده امتحان کنید و شور و شوق بچه ها را خودتان با چشمان خودتان نظاره گر باشید

______________

+ توضیح نوشت: با این فرفره ها در زنگ های تفریح ، بچه ها می تونن ضمن بازی کلمه های نوشته شده در پره های فرفره رو تکرار کنن! کلمات نوشته شده در هر پره ، کلید واژه های درس بخوانیم است.
من توی کلاسم دو فرفره رو در دست گرفتم و همزمان حرکت دادم و پس از چند بار چرخیدن، فرفره ها از حرکت می ایستادند و در هر فرفره یک کلمه (از لحاظ جهتِ نوشته) قابل خواندن میشد. و دانش آموزان باید آن دو کلمه را می خواندند.
بعد دانش آموزان را به گروه های دو نفره تقسیم کردم و به هر کدام یک فرفره دادم  تا با هم بازی و البته تمرین (خواندن) کنند.